«»
Weet en voelt niet dat ze nog leeft
Liefdevol strijkt hij over haar haren
Begrijpt dat zij geen emotie heeft
Haar er ZIJN is zonder mededogen
Uit haar brein weg gevlogen
Hij omhelst en kust haar teder
Moedertje morgen kom ik weder.
Bij de deur blijft hij even staan
In zijn ogen welt een traan.
dementie
Stil zit zij in de ledigheid te starenWeet en voelt niet dat ze nog leeft
Liefdevol strijkt hij over haar haren
Begrijpt dat zij geen emotie heeft
Haar er ZIJN is zonder mededogen
Uit haar brein weg gevlogen
Hij omhelst en kust haar teder
Moedertje morgen kom ik weder.
Bij de deur blijft hij even staan
In zijn ogen welt een traan.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 08-03-2017
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Mathilda van Bentum-HofkerActief sinds: 26-02-2016Informatie bij het gedicht:
Ik heb dat mee gemaakt, 't is zo onbegrijpelijk. Auteursrechten
Op dit gedicht ‘dementie’ van Mathilda van Bentum-Hofker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.