Je grenzen aangeven

Rupordo

Je grenzen aangeven,

Soms moet je je grenzen aangeven,
doe je dat niet dan blijven de mensen aan je kleven.
Ze maken dan gebruik je van zwakte,
en jij gaat dan een keer tegen de vlakte.

Zeg je een keer nee tegen een taak,
dan krijg je als antwoord: ik ben druk en jij doet dat al zo vaak.
Het zelfvertrouwen om je grenzen aan te geven slinkt,
en je wordt gek van elk geluid dat klinkt.

Slapeloze nachten krijg je ervan,
en als je je ziek meld, is de vraag: wanneer kun je weer beginnen dan?
Vermoeidheid, stress, spanning noem maar op,
dat is niet heel top.

Piekeren is dan wat je gaat doen,
is dit wat je wilt voor de poen.
Je voelt je vaak niet begrepen wanneer je iets aangeeft,
en elke fout waar je mee geconfronteerd wordt, is het je lichaam dat beeft.

Fouten maken gebeurt overal,
maar de confrontatie duwt je in een diep dal.
Confronteren om de kleinste dingentjes doet pijn,
en is daarom ook niet fijn.

Maar als je je grenzen niet aangeeft en geen zelfvertrouwen hebt in het leven,
dan maken ze gebruik van je en blijven ze aan je kleven.
Gebruik maken van lijkt mooi, maar zou mij totaal geen verdoening geven,
het zou mij eerder doen beven.

Ik krijg er zelf geen goed gevoel van als ik gebruik maak van de zwakte van een ander mens,
krijg dan zelfs pijn in de pens.
Ik hoop dat anderen er hetzelfde overdenken,
want zelfvertrouwen is hetgeen dat je moet tanken.

De spanning, stress, vermoeidheid maakt je fysiek kapot,
en dan wordt je ook nog overgelaten aan je lot.
Hulp moet je zelf maar zoeken,
gelukkig zijn er veel mensen die helpen in alle hoeken.

Uit een dal klimmen is moeilijk en kost veel tijd, energie en kracht,
maar je er zal er op termijn weer uit klimmen met meer vacht.
Het zelfvertrouwen gaat dan snel weer stijgen,
want mentaal kan men je niet kapot krijgen.

Je moet het de tijd geven er weer bovenop te komen,
en weer lekker te kunnen dromen.
In welk tijdsbestek je de oude bent is moeilijk te zeggen,
want je moet je grenzen verleggen.