Een treffen

Dakoyria

Bij een zekere gelegenheid hadden we ons weer getroffen
Mij vielen toen op haar ogen, met dat heel doffe
van een te grote last.
Zelfs haar gewicht was nu veel minder, wat desondanks góed
bij haar past.

Zij keek me recht aan, sloeg haar blik niet neer en meldde me
mondjesmaat hoe het er met haar voorstaat.
Uitgebreid praten zat er niet in, de sfeer was er niet naar.
Heel zacht drukte ik uit mijn gevoelens voor haar.

Hopelijk kan ze kracht blijven vinden haar moeilijkheden
adequaat aan te vatten
Vooralsnog lukt dat niet zo hard, naar ik voorzichtig in kan
schatten.

Dakoyria, 2016.