Betere tijden

Dakoyria

Iets vertrouwds in de atmosfeer herinnert me
aan betere tijden, steeds wéér.
Juist toen ik dacht niet meer te hoeven lijden,
stak het verdriet de kop weer eens op.

Zo een hoogtijdag in de heel vroege herfst...
een gebeuren, vroeger zo top, ja zo fijn
Ééns kwam het tot een einde en het doet pijn.

Telkens als ik denk dat het nu wel is verwerkt,
meldt zich opnieuw de vertrouwde melancholie
Ik blijk nog altijd niet te zijn aangesterkt.

Zou het mettertijd misschien wel overgaan,
of blijft het zo missen voor altijd bestaan?

Dakoyria, 2016.