«»
trekt voren door de nacht, de
andere houdt (rustig nog)
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke keer zegt mijn verstand
dat elke week slechts zeven
nachten heeft
switi lobi
carpaal tunnelsyndroom
de onrust in mijn ene handtrekt voren door de nacht, de
andere houdt (rustig nog)
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke keer zegt mijn verstand
dat elke week slechts zeven
nachten heeft
switi lobi
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 21-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
switi lobiActief sinds: 08-04-2016Informatie bij het gedicht:
Voor het beeld gedicht zie: http://www.switilobi.nl/fotogedichten/fotogedicht.php?fotogedicht=carpaal Auteursrechten
Op dit gedicht ‘carpaal tunnelsyndroom’ van switi lobi zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.