carpaal tunnelsyndroom
de onrust in mijn ene hand
trekt voren door de nacht, de
andere houdt (rustig nog)
mijn zere vingers vast
ze branden gaten in mijn slaap
ondertussen gaapt vermoeidheid
als een grot vol scherpe punten
overdadig en steevast
vergaat de wil tot schragen,
want het dragen kent geen grenzen
meer
elke keer slaapt slechts mijn hand
en elke keer zegt mijn verstand
dat elke week slechts zeven
nachten heeft
switi lobi
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 21-04-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
switi lobi (Actief sinds: 08-04-2016)
Informatie bij het gedicht
Voor het beeld gedicht zie: http://www.switilobi.nl/fotogedichten/fotogedicht.php?fotogedicht=carpaal
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘carpaal tunnelsyndroom’ van switi lobi zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.