Tijd...

Daisybel

Tijd, een subjectief gegeven
Soms glipt het door je vingers
Soms duurt het een heel mensenleven
Tijd heelt alle wonden
Zegt men goedbedoeld
Maar het is niet aan tijd gebonden
En is er nog zoveel wat je voelt
Vraag nog eens hoe het met me is
Dat wordt niet meer gevraagd na een tijd
Dat voelt als een groot gemis
Want eigenlijk wil ik mijn verhaal kwijt
De scherpe randen zullen vervagen
De pijn en het verdriet krijgen een plek
Maar soms, zo ineens, voel ik me weer lamgeslagen
Door een plotselinge flashback
Opstaan en weer doorgaan
Eruit halen wat erin zit
Niet stilstaan maar vooruitgaan
Accepteren dat het soms eens tegenzit
Maar geef me nog wat tijd
En sla die arm om me heen
Geef me de gelegenheid
Dan voel ik me niet meer zo alleen