Aan het strand

Gertjan van der Kraan

Aan het strand

Wandelend langs het strand
Met zijn liefste aan de hand
In het zand ziet hij twee sporen
En voelt zich dan opeens verloren
Hij staart over het zilte water
En hij denk daarbij aan later
Als hij sterft en zij alleen zal zijn
In haar kleine wereld met de pijn
Moet zij stil en eenzaam gaan
Met haar Alzheimer bestaan
Bedroefd ziet hij de lege ogen
Weer raakt hij intens bewogen
In stilte vraagt hij aan de Heer
Vader zie toch in genade neer
Laat haar eerder bij U komen
Dan kan ik nu rustig dromen
Om straks samen hand in hand
Lopend over het Nieuwe strand
Zonder vragen en zonder pijn
Samen Eeuwig bij U te zijn