Aan het strand
Aan het strand
Wandelend langs het strand
Met zijn liefste aan de hand
In het zand ziet hij twee sporen
En voelt zich dan opeens verloren
Hij staart over het zilte water
En hij denk daarbij aan later
Als hij sterft en zij alleen zal zijn
In haar kleine wereld met de pijn
Moet zij stil en eenzaam gaan
Met haar Alzheimer bestaan
Bedroefd ziet hij de lege ogen
Weer raakt hij intens bewogen
In stilte vraagt hij aan de Heer
Vader zie toch in genade neer
Laat haar eerder bij U komen
Dan kan ik nu rustig dromen
Om straks samen hand in hand
Lopend over het Nieuwe strand
Zonder vragen en zonder pijn
Samen Eeuwig bij U te zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-03-2016
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gertjan van der Kraan (Actief sinds: 31-10-2014)
Informatie bij het gedicht
Het stille verdriet bij de relaties van Alzheimer patiënten Vragen, emoties, pijn, verdriet en eenzaamheid
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Aan het strand’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.