Mijn moeder

Yvette Heeg

De dag waarop je te horen krijgt dat iemand niet meer beter wordt,
is de dag waarop je wereld instort.
Dan zakt de grond onder je voeten vandaan,
hoe moet ik zonder moeder overeind blijven staan.
Zij die altijd weet wat ik bedoel,
en hoe ik me soms voel.
Zij met wie ik alles altijd deelde,
en met wie ik jaren in een volleybal team speelde.
Wij waren samen altijd één,
Waarom nou zij, wat gemeen.
Zij stond en staat nog altijd voor me klaar,
maar wordt nu wel anders wat ik helaas ervaar.
Ik moet en wil er nu voor jou zijn,
Ik zie soms je angst en dat doet pijn.
Elke dag waren we samen,
dit kan menigeen beamen.
Door de ziekte is er soms wat afstand,
maar gelukkig nog steeds een hele goede band.
Deze 3 jaar die ons is gegeven,
is het ook intens om te beleven.
Ik leer een beetje op eigen benen te staan,
misschien is dit een natuurlijk proces wat je moet ondergaan.
In deze 3 jaar ben ik mezelf ook enorm tegen gekomen,
en zullen er nog veel tranen stromen.
Wat ik dan ook nooit van mezelf had verwacht,
is de ongelofelijke kracht.
Misschien toch gekregen van deze bijzondere vrouw,
mijn moeder waar ik zielsveel van hou❤
Gelukkig gaat het met jou nog steeds goed,
Ben blij met hoe je me hebt opgevoed.