De Laatste Dag

Daniel de Waal

De zon ontploft of lava regen.

Tranen vloeien, geef haar een zoen.
Wat kan ik nog meer doen?
Neem haar mee,
pak haar hand,
Treinend door het land.
Lopend over het strand.

Ik vraag haar om eeuwige trouw.
Hier beneden, daar boven.
Ja, zeggen haar betraande ogen.

Samen met mijn oude maten,
Herinneringen, ik zal niet peinzen, piekeren huilen
maar praten.

De zon verdwijnt.
We kijken en genieten,
Hopend dat ons licht morgen weer verschijnt.

Het wordt donker, duister. Ik luister. Niets meer,

dan tikken.

Tikken van de klok.
Tikken van de toetsen.

Ik beweeg de muis en sluit Word,
Wetend dat zoiets niet zo vlug gebeurt.