INLOGGEN
«»

Labyrint

Labyrint

Labyrint van zorgen, pijn en angst
Doolhof van woede, onmacht en duister
Zijn dit de wegen van mijn gekwelde ziel?
Die een weg uit willen bannen, bevrijd van de distels en doornen die priemen door mijn huid.

Bloed, vuur, steken van ongenadeloze pijn, vloek van het niet kunnen zijn
Het niet kunnen zijn en willen bestaan.

Als een geboorte van een dood onschuldig kind
Als een zwalus wiens vleugels zijn gebroken door de wind, geknapt in zijn vlucht naar vrijheid.

Verkracht, vermoord, verblind, vervloekt, gemarteld en gekruisigd voel ik mij.
Ik kan niet ademenen, niet leven, mijn vreugde is mij afgepakt
Verbrand en op een hoop gegooid met al dat 'andere'.

Dat 'andere' dat vieze, vuile, gemene en hartstochtloze woord van de leegte, pijn. Verdriet en eenzaamheid die als ' trouwe' metgezel overbleven in mijn hart.

En raak mijn ziel niet aan, raak mijn ziel niet aan die is van mij, dat enige onzichtbare onaantastbare stukje van mij, mijn nietige zelf.

Oh God, God is dit mijn weg?
God daar mag ook niemand wat van zeggen of bespotten, hij is van en voor mij en altijd al geweest
In tegenstelling tot al het zichtbare en ellendige in mijn leven.

Dus begin nou niet met God en jouw onvermogen niet te kunnen geloven
Hij is diegene die mij hielp, mij droeg, nooit afviel, trouw was voor mij in zijn zorg om mij.
Dus val God niet af!
Ik ben er nog door hem en zeker niet door jou.

Ik 'ben'

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 08-01-2016

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Fidelia
Actief sinds: 07-01-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Labyrint ’ van Fidelia zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.