INLOGGEN
«»

Het monster dat me altijd volgt.

Ik sta recht voor een monster,

hetgeen dat me nachtmerries bezorgt.

Een schepsel zo intimiderend groot, gigantisch zelfs,

en het groeit als maar door.

Met grote, donkere ogen word ik aangekeken,

mijn blik afwenden lukt niet meer.

Ik kan de woede voelen die het uitstraalt,

het maakt me bang en machteloos.

Alles om me heen wordt grauw en somber,

de figuur voor me begint te lachen.

Ik wil dat het ophoud,

maar me ertegen verzetten heeft geen zin.

Nog steeds zie ik die donkere ogen,

ik probeer er zo ver mogelijk in te kijken.

Heel diep in de donkere ruimte zie ik licht verschijnen,

samen met een hint van wanhoop en eenzaamheid.

Langzaam begin ik het wezen voor me te begrijpen,

en ineens is het niet zo angstaanjagend meer.

De onverwachte kwetsbaarheid is weer weg,

net zo snel als het kwam.

Voorzichtig wend ik mijn blik af,

het is genoeg geweest voor vandaag.

Ik durf het haast niet te zeggen,

maar eigenlijk lijken we best veel op elkaar.

We zullen elkaar misschien even niet zien,

maar ik weet heus wel dat je er bent.

Je bent immers het monster dat me altijd volgt,

zelfs als ik niet in de spiegel kijk.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 11-12-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Feuna
Actief sinds: 10-12-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Het monster dat me altijd volgt. ’ van Feuna zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.