INLOGGEN
«»

mensen

Mensen

Het doek dat ik zag voor mij sprak me enorm aan.
De mensen erop staarden,
was het naar mij of keken ze naar de toekomst.
Ze bleven gewoon staan.

Hun gezichten kon ik niet herkennen,
toch priemden hun ogen door mijn hart.
Hun gezichtloze hoofd had iets, dat ik niet had.
Ze waren geduldig , iets wat ik niet ben.

De geweven draden hielden hen vast.
Ze waren gedreven naar hetgeen komen moest.
Hadden geen verdriet en droegen geen last.
Net een aangename bijeenkomst.

Ik voelde mij geborgen , terwijl ik er naar keek.
Ze gaven mij het onbekende mee,
waar ik zolang naar gezocht had.
Nu vond ik het in de gezichten zo bleek.

Het schilderij zag ik constant voor mij.
Het had geen einde of begin.
Het was daar speciaal voor iedereen te verwelkomen,
dat had ik nooit kunnen dromen.

Een schilderij die mij zo inpalmde als deze.
De wezens, die gezichtsloos mij doorboorden.
Hier heeft de hand van de meester doordacht gehandeld,
heeft het pad betreden en met zorg het doek behandeld.

Claire Vanfleteren ©

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 02-12-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Claire Vanfleteren
Actief sinds: 11-01-2014Informatie bij het gedicht:

Na een bezoek in het Broel Hotel in Kortrijk voor de schilderijen van Renaat Meersman heb ik dat gedicht geschreven. www.renaat-meersman.be Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mensen’ van Claire Vanfleteren zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.