INLOGGEN
«»

Levend verleden

Mijn duistere wereld is
vol oude spoken. Het lijkt
zo lang geleden; toch de
deur ernaar staat nog open.

Ik treed naar binnen en vind
een wereld van weleer. Voor
het verleden dat zwijgt leg
ik mijn bloemen neer. Ik zie
in de verte de contouren van een
graf. Een kruis door een leven,
dat nam toe het niet meer gaf.

Ik voel mij voor even een onbegrepen
kind dat wentelt in onmacht waar
het leven zijn laatste bestemming vindt.

Ik treedt uit en laat achter wat niet
meer wordt begeerd. Ik ontneem aan de
dood wat nog niet is verteerd.

Mijn levend verleden spreekt als weleer.
Aan zijn voetstap door mijn leven leg ik
mijn bloemen neer.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 24-10-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015Informatie bij het gedicht:

Schrijver: Willem B. Tijssen Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Levend verleden’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.