Vergezicht

Marill Meijs

ver, is je gezicht
niet zichtbaar meer
al roep ik je keer op keer

waar ik mijn stem op richt
is een puntje aan de horizon
hopend dat ik je zo bereiken kon

in dit oneindig vergezicht
heb ik je niet gehoord
waar blijft mijn antwoord

teleurgesteld laat ik mijn hoofd hangen
gevoelens van intens verlangen
om je stem te horen
onbereikbaar is je gezicht
wat voel ik me verloren
in dit oneindige vergezicht

overspoeld door mijn verdriet
voel ik je aanwezigheid niet
vergeet NOOIT
schreef je ooit
de kracht van het licht

al is ver je gezicht
schrijf ik nu in het licht
dit gedicht
de zon op mijn huid
weerkaatst je geluid

al lijkt de horizon onbereikbaar
nu weet ik, jij bent daar
dank je voor dit inzicht

Liefs,
Marill.