Vergezicht
ver, is je gezicht
niet zichtbaar meer
al roep ik je keer op keer
waar ik mijn stem op richt
is een puntje aan de horizon
hopend dat ik je zo bereiken kon
in dit oneindig vergezicht
heb ik je niet gehoord
waar blijft mijn antwoord
teleurgesteld laat ik mijn hoofd hangen
gevoelens van intens verlangen
om je stem te horen
onbereikbaar is je gezicht
wat voel ik me verloren
in dit oneindige vergezicht
overspoeld door mijn verdriet
voel ik je aanwezigheid niet
vergeet NOOIT
schreef je ooit
de kracht van het licht
al is ver je gezicht
schrijf ik nu in het licht
dit gedicht
de zon op mijn huid
weerkaatst je geluid
al lijkt de horizon onbereikbaar
nu weet ik, jij bent daar
dank je voor dit inzicht
Liefs,
Marill.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-08-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Marill Meijs (Actief sinds: 30-03-2014)
Informatie bij het gedicht
het is de angst die me vasthield om mijn gevoelens niet toe te laten, na het loslaten van mijn angst keek in het vergezicht.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vergezicht’ van Marill Meijs zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.