re-creatie

Peter Paul Doodkorte

als ogen gesloten
ik struinend door mijn gedachten ga
voor avontuurlijke trektochten
lonken naast wandelgebieden
keurig verkavelde voorstellingen
die omzoomd door bloemenpracht
de bermen perken
tot langzaam maar zeker
de wegen laantjes worden
doorheen naaldbos en drassig moeras

zo dwalend door mijn hoofd
vind ik door eikenbos van herinnering
op kompas de doorsteekjes
waarlangs stammetjes afgezaagd
het gesneuveld geluk bakenen
terwijl takken van intenties
de paadjes overwoekeren
waar doorheen ik raggen moet
naar de stoffig vergeten steegjes
die buiten de paaltjesroute
de kwetsbare oorden huizen

wanneer ik tussen de bomen
van bossen die ik niet meer zag
de slootjes vind
die moeten gesprongen
om langs de ruigste route
in kwelgrasland met sloten en poelen
de begraven aanmaningen te vinden
hangt groen overwoekerd
aan het hek een bordje
dat delicaat 'verboden toegang' beslist
je mag er naar kijken - maar aanraken niet

als ik terugkeer
uit het woud van verwarring
naar het gebaande
striemen mij nog even
de braambosjes en duindoorns
waarna beekachtige waterlopen
mij door rietland met elzen en populieren
mij lokken naar glooiend bollenland
waar narcis - krokus en blauwe druif
mij rondborstig toezingen
gelijk de vogels met hun hoogste lied

als ik de ogen openend
langzaam de uitgang zoek
terug naar wakkere aarde
geurt in grasgroen weideland
uit zompige greppels
lang vervlogen romantiek
van op de bankjes van weleer
die uit natuurbehoud
de generaties groeien doet
uit liefdevolle re-creatie