mijn eerste ik
ik zie
ik zie wat jij niet ziet
ik zie mijn eerste ik
van buiten mooi
maar binnenin
verminkt en lelijk
als het eendje in de zwaan
ben ik gelukkig met mijzelf
al ben ik al die jaren ik nooit geweest
geboren in het verkeerde
is mijn lijf een masker
dat niet de waarheid spreekt
niet wil vallen ook
om het werkelijk te tonen
dat zij er onder draagt
niemand die de smart ziet
als mijn echte ik
op het toneel mijn leven leeft
in mijn incognito
dat mijn 'zijn' verschuilt
in hoe mensen zien
wil ik niet wil zijn
in die door zon vergoten schaduw
loop ik met de massa mee
doe wat anderen van mij verwachten
worstel ik met wie ik zijn wil
in de knoop van die ik ben
braaf gelukkig van buiten
waar ik vrolijk doe - lach en klets
huilt binnen eenzaam mijn eerste ik
ik zie - ik zie wat jij niet ziet
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 05-08-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Peter Paul Doodkorte (Actief sinds: 21-07-2015)
Informatie bij het gedicht
naar aanleiding van het ontroerend verhaal van jonge mensen die (nog) niet (kunnen) zijn wie zij zijn, zoals transgenders
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘mijn eerste ik’ van Peter Paul Doodkorte zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.