Jan de Gevallene
Hier wandel ik
langs de afgrond
zoals profeten doen..
Vlammen worden groter
razernij licht op in ogen
donker bruin vervaagt
en reikt naar een alziend zwart..
Geen liederen meer om te zingen
dat terwijl de wind ontwaakt
zij vertelt sprookjes van hen
die zijn gevallen en mijn naam..
Marcherend langs heuveltoppen
hij is een kleine soldatenjong
vernietiging en verval
wat een puinhoop, in zijn eigen val..
Doordrenkt met tranen en bloed
in zijn oneindige jeugd
hij vocht dapper en met moed
maar ligt nu als een lijk te krijsen..
hij is gebroken
hij is losgeslagen
hij is nog steeds het kind dat alleen is gelaten.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 17-07-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Jordy van Stuivenberg (Actief sinds: 17-07-2015)
Informatie bij het gedicht
Geschreven onder het maanlicht begin 2015. Al kijkend terug, en de beleving van het momentum door de opsomming van der dagen, gebeurtenissen, situaties uit mijn verleden en destijds nog steeds onderging. De waan, het ervaren van wanhoop, verdriet, leed gesmede uit mijn jeugd. Wellicht, een van de meest persoonlijke gedichten tot zoverre geschreven.
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Jan de Gevallene ’ van Jordy van Stuivenberg zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.