Weg

Sheridah van der Meulen

Weg

Ik wil ver weg
ver weg van hier,
maar soms ook weer niet,
want dan kan ik nergens heen...

Ik wil ver weg
ver weg van hier...
Het is geen vluchten,
het is verstandig zijn!

Is verstandig zijn wel zo goed
als je niet weet wat je ermee moet?
Wat als ik maar blijf hollen
en de gedachte van vluchten met me blijft ronddollen?

Waarom wil ik hollen van hier?
Waarom voel ik me als een weerloos dier?
Wat wil mij pakken en verslinden?
Waarom kan ik me nergens aan binden?

Waar is mijn bescherming voor nood?
Is dit echt het einde en ga ik dood?
Zal de "ik" in mij verdwijnen in 't niets?
Wat zal er overblijven, wat voor iets?

Zal 't beter zijn zonder mijn oude "ik"?
Hoe lang gaat 't nog door, deze kick?
Hoe lang moet 't nog duren
voordat ik weet in welke richting ik moet sturen?

Ik wil ver weg
ver weg van hier,
maar soms ook weer niet,
want dan kan ik nergens heen...

Ik wil ver weg
ver weg van hier...
Het is geen vluchten,
het is verstandig zijn...
Het is bang zijn...

Moet ik wel blijven hollen
en met me laten sollen?
Waarom stop ik nu niet meteen
en laat mezelf weten: ik ben niet alleen!

Ik moet de angst overwinnen,
want angst zit van binnen...
De angst om mezelf te zijn,
want dat voelt gewoon te fijn...

Maar ik kan niet verder zonder mijn oude "ik"...
Het gevaar is dat ik stik...
Er is dan geen basis, geen houvast...
Dan ben ik mijn eigen lichaam te gast...

Ik wil 't beste van beide!
Ik wil mezelf niet meer mijden!
Ben ik egoïstisch door al dat willen?
Kan ik mezelf wel eens tillen?

Ik wil ver weg,
ver weg van hier,
maar soms ook weer niet,
want dan kan ik nergens heen...

Ik wil ver weg,
ver weg van hier...
Het is geen vluchten,
het is verstandig zijn...
Het is bang zijn...

Ik ben 't zat om zwak over te komen,
dat men me telkens wil intomen...
Een mengelmoes heeft dat niet nodig,
zoveel hulp is overbodig...

Een mengelmoes is geen leeg iemand...
Een mengelmoes is niet niemand...
Een mengelmoes is iemand die hulp geeft...
en dat zelf haast nooit nodig heeft!

Dan zal 't geklungel nooit hebben bestaan...
Dan vind ik mijn eigen baan...
helemaal op mezelf, helemaal voor mij...
Dan heb ik alle dingen wel op een rij!

Dan kan ik beginnen met leven,
hoef ik niet meer van angst te beven...
Dan gebruik ik mijn energie goed
en ga ik mijn eigen wel tegemoed!

Ik wil niet ver weg,
niet meer ver weg van hier,
maar soms ook weer wel,
want ik kan overal heen...

Ik wil niet ver weg,
niet meer ver weg van hier,
het is geen vluchten,
want dat is niks voor mij!

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht »

Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken

Over dit gedicht  

Geplaatst op: 16-07-2015

Beoordeel dit gedicht nu

Over deze dichter

Sheridah van der Meulen (Actief sinds: 15-07-2015)

Informatie bij het gedicht

Geschreven in 2012.

Auteursrechten

Op dit gedicht ‘Weg’ van Sheridah van der Meulen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.