Zomerkind

JW. Scholten

Zomerkind

Hoever ben ik verwijderd
van het punt
waar kindervingertjes broos
speelden met het eendenkroos..
een melkbus achter huis
een boomgaard waarin gebruis,
van spreeuwen...

Bewust verdwalen langs weilanden
en kilometerpalen
tot de avondschemer
mij dwong naar huis..

"ouderhuis"

de afgesloten sluis
waarin alles weer bevroor
en slaag mij weer besprong..

Nog steeds ga ik door
met mijn dichtgegroeide dromen
van kinderspel onder eikenbomen..

achter deze gevangenismuren..

Jan