INLOGGEN
«»

Vreemde Ogen

Je kijkt met vreemde ogen.
En tafelt met jouw familie zij aan zij.
Bijzonder van huidskleur, minder mededogen;
Want zij herhalen onverdroten:
" Ons land is van ons", " onze taal is van ons",
Het voelt, alsof je hoort er niet bij.

Een landgenoot van binnen.
Maar jouw gezicht is niet van vreemde smetten vrij.
Verwarring lijdt tot onvermogen;
Onvermogen maakt klein.
want zij herhalen onverdroten:
"ons land is van ons", "onze taal is van ons",
En jij spreekt niet helemaal zoals zij.

Kijkend met vreemde ogen;
Bekruipt je de bekrompenheid om het gebakkelei.
Verbannen eenzaamheid, onbewogen
Zit je er voor spek en bonen bij.
Want zij herhalen onverdroten:
"Ons land is van ons", "Onze taal is van ons",
"Zit hier aan, maar niet naast mij."

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 30-04-2015

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Willem Bernardus Tijssen
Actief sinds: 02-03-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vreemde Ogen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.