Vreemde Ogen
Je kijkt met vreemde ogen.
En tafelt met jouw familie zij aan zij.
Bijzonder van huidskleur, minder mededogen;
Want zij herhalen onverdroten:
" Ons land is van ons", " onze taal is van ons",
Het voelt, alsof je hoort er niet bij.
Een landgenoot van binnen.
Maar jouw gezicht is niet van vreemde smetten vrij.
Verwarring lijdt tot onvermogen;
Onvermogen maakt klein.
want zij herhalen onverdroten:
"ons land is van ons", "onze taal is van ons",
En jij spreekt niet helemaal zoals zij.
Kijkend met vreemde ogen;
Bekruipt je de bekrompenheid om het gebakkelei.
Verbannen eenzaamheid, onbewogen
Zit je er voor spek en bonen bij.
Want zij herhalen onverdroten:
"Ons land is van ons", "Onze taal is van ons",
"Zit hier aan, maar niet naast mij."
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 30-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Willem Bernardus Tijssen (Actief sinds: 02-03-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Vreemde Ogen’ van Willem Bernardus Tijssen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.