ik wiegde kind
ik schreeuwde pijn
liep rond waar nooit
een eind kon zijn
ik was het kind
ben gestopt
met weg te lopen
verzamel moed en maak
met scherp mezelf bang open
een wiegend kind
ver in de hoek gekropen
ogen dicht de rug
heel licht gebogen
ben zo terug
zeiden mijn moeders ogen
ik keek haar aan en
heb het nooit kunnen geloven
ik wiegde kind
het schokkend lichaam
schreeuwt mijn pijn
ik wil mezelf weer zijn
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-04-2015
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
wil melker (Actief sinds: 07-02-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘ik wiegde kind’ van wil melker zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.