Op een ongezien strand

petrov

De golven slaan zacht neer,
na een decennialange reis.
De branding ook in anonimiteit is teer.
Geteisterd door zon, wind en getij,
geeft elke druppel zijn geheimen prijs.
Van inktzwart naar azuurblauw,
tropisch warm of uit noordelijke kou.
Eindelijk gearriveerd, de bestemming is daar.
In overgave aangeboden aan het zand,
maar vol ongeloof geweigerd door het land.
Briesend poogt het keer op keer,
wit, bruisend, krachtig, boos,
het heeft geen zin, legt er zich bij neer.
Trekt zich terug, hervindt de balans,
de grond zal het weldra accepteren,
volgende vloed, weer een kans.