Zwart Gevang

Simone Zagtenberg

Gevangen
Vier muren om me heen
Wanhopig
Ik voel me zo alleen

Vastgebonden
Geketend aan de muur
Uitzichtloosheid
Een eindeloze duur

Langzaam stik ik
Zachtjes snik ik
Machteloosheid
Stille boosheid

Ik schreeuw
Maar er is geen geluid
Ik ren
Maar ik kom niet vooruit
Ik huil
Maar tranen zijn er niet
Ik bloed
Maar niemand die het ziet

Bevroren, zo kil
Besluit'loos, geen wil
Lusteloos, geen zin
Opgeven, geen win

Tergend langzaam gaat mijn dag
Ieder moment een uitputtingsslag
Hoelang moet ik nog zo door?
Hoe dan en waar doe ik het voor?

Vaak wens ik dat ’t al over is
Zonder pijn en zonder stoornis
Dan droom ik dat ‘k gelukkig ben
Dat ik geen hopeloosheid ken