hoe ontheemd

elze schollema

nog is er het weten, het
ademen van jouw handen
die me betasten

*
mocht ik kind in al mijn jaren zijn
me gebrekkig voort bewegen in het
schrijnen van het werelds leed, me
bewegen op het ritme van jouw heupen

laat me dan zondigen als ik dorstig en ontheemd
me laaf aan het binnenste van jouw kruis, me
bedrink aan de geur van liefde en de smaak
van kamille die ik eeuwig laat geuren in het
hart van mijn papil

lief, vandaag geen muze 5 ondanks
het rusten van de herfst die tegenwinds
onze rijk bezaaide akkers voedt met
de belegen jaren – lief met jou is het goed