de kam van acceptatie

elze schollema

het raakt overvol, woorden mennen
betekenissen het verbale is verzwegen

weer is de les ontsierd met weinig hoop
frutsels aan de wand hangen als pioniers
te schudden op vreemde tochten, niets ontheemd
mijn vervreemding in de pas die ik zojuist had gezet

was de samenhang van het gemoed in stoïcijns balans
dan nog keelt mijn adem als ranke enten in het groen
dat ik telkens ontwijk, de prijs is waardig aan het product
doch het jaartal heeft de toekomst in hoop verloren

losgeraakt van aarde en verwoestende schimmen
pleziert eenvoud de wankele zoeker die leunt
tegen onbezonnen daden, liefde is slechts
nog een obstakel in de grove kam van acceptatie