INLOGGEN
«»

Aarde

Sluit je ogen, en zing met de zon,
open je ogen, en huil naar de maan.
Kijk naar de sterren, ze zijn zo ver weg,
je kunt ze niet pakken, het is te ver.
Soms zie je Pluto, en ook Mars,
er zijn zoveel planeten, die ik bijna vergeten was.

Ze werken op je gemoed,
maken je droevig en blij,
of zwaarmoedig, maar nu ben ik vrij.
Het heelal is een doolhof, oneindig groot,
je zult er verdwalen, gaat dolen ,en dood.
Denk aan de zon, die staat te stralen,
lach naar de maan, en pluk de sterren.
Kijk naar de aarde, vol leven, soms nukkig.
Ruik aan het leven, en wordt gelukkig.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 05-07-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jon Pekel
Actief sinds: 01-07-2021 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Aarde’ van Jon Pekel zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.