INLOGGEN
«»

Spiegelraam

Spiegelraam

Eenzaam staat ze weer voor het raam,
En de mensen zeggen heel bekwaam;
Wat moet dat vrouwtje eenzaam zijn.
Na het passeren wordt het raam klein.
Vergeten is de beleving en de empathie,
Voor naastenliefde in onderlinge relatie.
Druk met dingen in de waan van alle dag.
Wat men moet en wat de ander niet mag.
De buitenkant wordt vaak goed bekeken,
Met een sluier over de eigen gebreken.
Stel dat het raam nu eens een spiegel is,
En het beeld weerspiegeld uw gemis.
Hoe zou het beeld naar buiten kijken,
Zou het zijn ongenoegen laten blijken?
Niet iedereen heeft de moed en kracht,
Om zich daadwerkelijk echt te uiten,
Omdat men aangeleerd steeds lacht,
Sluit men zichzelf steeds meer buiten.
Terwijl men toch de behoefte heeft,
Om aan anderen nu eens te vertellen,
Wat zo sterk bij hen van binnen leeft.
Over de wens die maar blijft knellen;
Wat aandacht in de eenzaamheid.
Te praten over wat hen bezig houdt.
In deze vreemde turbulente tijd,
Van een wereld zo snel, dor en koud.
Wat zou Jezus bij dat raam hebben gedaan?
Zou Hij doorlopen, na even stil te staan?
Of zou Hij bij die eenzame aanbellen,
Zodat men iets over zichzelf kon vertellen?

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 12-04-2021

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Gertjan van der Kraan
Actief sinds: 31-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Spiegelraam’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.