«»
ik smoor mezelf met mijn kussen, hopen dat ik slapen kan.
Maar om de waarheid te bekennen, kan geen voorwerp in bestaan, de stemmen in mijn hoofd
het zwijgen opleggen.
Een doos acht bij acht met grauwe muren
onvermoeibaar opgesloten
zo voel ik me
sluipend uit mijn raam om twee uur 's nachts
zo de koude lucht in
oh hoe ik naar de zomer verlang.
Want in mijn hoofd vertel ik mezelf dat ik beter zal zijn,
wanneer de zon pas om elf uur in de avond onder ons verdwijnt.
fluister?
Het gefluister in mijn brein die zo oorverdovend luid kan zijn.ik smoor mezelf met mijn kussen, hopen dat ik slapen kan.
Maar om de waarheid te bekennen, kan geen voorwerp in bestaan, de stemmen in mijn hoofd
het zwijgen opleggen.
Een doos acht bij acht met grauwe muren
onvermoeibaar opgesloten
zo voel ik me
sluipend uit mijn raam om twee uur 's nachts
zo de koude lucht in
oh hoe ik naar de zomer verlang.
Want in mijn hoofd vertel ik mezelf dat ik beter zal zijn,
wanneer de zon pas om elf uur in de avond onder ons verdwijnt.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 16-03-2021
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
zabludilsyaActief sinds: 12-12-2020 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘fluister?’ van zabludilsya zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.