Gedwongen stilte

Ferrum

Gedwongen stilte

De hemel is schoon.
De zon lacht ons te gemoed, en de wolken zijn blij.
Om me heen hoor ik de dieren praten, ik luister mee.
De warmte om mij heen verwarmt mijn huid, en vanbinnen ben ik warm.

De nacht is helder.
Sterren kijken me aan.
Planeten verschijnen en wolken verdwijnen.
Het is er rustig, en het is stil.

De lucht is grijs, dag en nacht.
Binnen in mij vriest het, en buiten is het grauw.
Sombere wolken houden de zon tegen, die ons zo graag zou willen verwarmen.

Geen vogel fluit meer, want die zijn vertrokken.
Planten hangen slap en levenloos op de grond.
Ik hoor de klokken tikken, die nooit zullen stoppen.
Ze brengen ons langzaam naar iets moois. 
Het is er stil, en het is goed.
Het is hier zoals het zou moeten zijn, er is gedwongen stilte.