INLOGGEN
«»

Verlaten

Verlaten

Je voelt je eenzaam en verlaten.
Niemand kan je troost aanpraten,
Want men voelt niet jouw verdriet
Omdat men je eenzaamheid niet ziet.
Je voelt je totaal niet begrepen of gehoord.
En dat is wat je nu zo vreselijk stoort.
Wacht eens, in de verte hoor ik een stem.
Misschien herken je hem als die van Hem;
“Mijn God, waarom heeft U Mij verlaten”
Niemand kan nog met Hem praten.
Maar Hij overwon die zware strijd.
En nu zoveel jaren later in de tijd,
Kent Hij als geen ander je verdriet,
Omdat Hij jouw omstandigheden ziet.
Hij neemt je teder bij de hand
En leidt je veilig naar de overkant.
Waar we in saamhorigheid en liefde leven
Elkaar altijd aandacht zullen geven.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 28-10-2020

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Gertjan van der Kraan
Actief sinds: 31-10-2014 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Verlaten’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.