Bij de open deur

Gertjan van der Kraan

Bij de open deur

Zal er vandaag nog iemand bij me komen
Zo staat ze bij de open deur te dromen
Op haar gezicht een nietszeggende lach
Zo staat ze daar steeds meer, iedere dag
Haar gezicht lijkt weer strakker te staan
Als ze verplegend personeel langs ziet gaan
Haar kinderen ziet ze al weken niet meer
Dat doet eigenlijk nog het meeste zeer
Ook al weet je dat ze niet alles ziet
Aanloop heeft ze in ieder geval niet
Met elkaar houden ze haar in de gaten
Wanneer ze het huis probeert te verlaten
Communiceren kan ze bijna niet meer
Het zelfde verhaal vertelt ze iedere dag weer
Kwiek is ze nog wel, maar of ze alles ziet
Want eventueel gevaar ziet ze niet
Soms loopt ze vertwijfelt midden in de gang
En je denkt; Misschien ze is ze wel bang
De deur gaat open, voor de vierde keer
Vanaf de drempel kijkt ze heen en weer
Een kaart is werkelijk voor haar zo fijn
Maar dan moet er wel één voor haar zijn
Jammer dat dit niet altijd is te realiseren
En soms is dat best moeilijk te verteren
In deze tijd van niet kunnen ontmoeten
Door agressief virus moet ze nu boeten
Ik hoop dat ze straks haar familie nog kent
Dementie is moeilijk en iets wat nooit went