Kluizenaar

misstien

Beste vriend,

Je voelt je soms een 'kluizenaar'.
Ook niet zo gek, de tijden zijn zwaar.
Het is zo onwerkelijk, niemand te kunnen zien.
Je moeder nu en dan misschien.
Maar ook haar wil je niet besmetten.
Ben je iets verkouden en hoest je nu en dan.
Ga je niet naar haar toe, ook al was je dat van plan.
Dan voel je je best wel eens alleen.
Helemaal geen mensen om je heen.

We moeten maar hopen op betere tijden.
Dat ligt vast wel in het verschiet.
Ook al moeten we contact vermijden,
Vergeten doen we elkaar sowieso niet.
En met het mooie weer dat komen gaat.
Daar zijn we allemaal bij gebaat.
Lekker buiten zitten, op afstand weliswaar.
Dat maakt niet uit, we zien elkaar.

Lieve groet,
Een vriendin