«»
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Waar zijn jullie gebleven
Dit is echt geen goed leven
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel me net een stilleven
Mis de stemmen die zweven
Ik ben door echo’s omgeven
Wanneer komen we tot leven
We waren zo gedreven
We konden zangtapijten weven
Ik wil de stilte met zingen doorzeven
Weep o mine eyes beleven
Madrigalen laten herleven
Op nieuwe zangpaden begeven
Als het hielp ging ik smeken
Ontwaken uit dit kluisterleven
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Ik verstijf in bewegingloze uren
Mijn ledematen gaan verzuren
Ik mis de ruimtelijke figuren
De abrupte muzikale cesuren
We vormden lijfelijke sculpturen
Lopen in diagonale zebrastructuren
Denkend aan stedelijke structuren
Achter elkaar dansten we uren
Zonder verzwikkingen of rupturen
De ene keer samen dan weer ik-figuren
Soms liet je je leiden en besturen
Dan weer als zwierende creaturen
Ritmes waar je op door kon borduren
Improvisaties als speelse gravuren
Hoe lang gaat deze pauze duren
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
De penselen lijken te verharen
Verftubes dreigen te verjaren
Ik wil jullie creativiteit ervaren
Kleurcomposities die fanfaren
Scheuren en knippen met scharen
Je eigenwaarde besnaren
Elkaars resultaten ontwaren
Geconcentreerde handgebaren
Expositie van prachtexemplaren
Eenzaamheid verbeurdverklaren
Kunststromingen vergaren
Verstilde momenten opsparen
Genieten ook al ben je onervaren
Je uiten in plaats van navelstaren
We hebben recht op zonnejaren
Maar moeten nu afstand bewaren
Voorlopig blijven we thuis
Als een rugzak in een bagagekluis
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Maar er komt een dag
Dat alles weer mag
Corona-rap
Hoe lang gaat deze impasse nog durenMijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Waar zijn jullie gebleven
Dit is echt geen goed leven
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel me net een stilleven
Mis de stemmen die zweven
Ik ben door echo’s omgeven
Wanneer komen we tot leven
We waren zo gedreven
We konden zangtapijten weven
Ik wil de stilte met zingen doorzeven
Weep o mine eyes beleven
Madrigalen laten herleven
Op nieuwe zangpaden begeven
Als het hielp ging ik smeken
Ontwaken uit dit kluisterleven
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Ik verstijf in bewegingloze uren
Mijn ledematen gaan verzuren
Ik mis de ruimtelijke figuren
De abrupte muzikale cesuren
We vormden lijfelijke sculpturen
Lopen in diagonale zebrastructuren
Denkend aan stedelijke structuren
Achter elkaar dansten we uren
Zonder verzwikkingen of rupturen
De ene keer samen dan weer ik-figuren
Soms liet je je leiden en besturen
Dan weer als zwierende creaturen
Ritmes waar je op door kon borduren
Improvisaties als speelse gravuren
Hoe lang gaat deze pauze duren
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
De penselen lijken te verharen
Verftubes dreigen te verjaren
Ik wil jullie creativiteit ervaren
Kleurcomposities die fanfaren
Scheuren en knippen met scharen
Je eigenwaarde besnaren
Elkaars resultaten ontwaren
Geconcentreerde handgebaren
Expositie van prachtexemplaren
Eenzaamheid verbeurdverklaren
Kunststromingen vergaren
Verstilde momenten opsparen
Genieten ook al ben je onervaren
Je uiten in plaats van navelstaren
We hebben recht op zonnejaren
Maar moeten nu afstand bewaren
Voorlopig blijven we thuis
Als een rugzak in een bagagekluis
Hoe lang gaat deze impasse nog duren
Mijn ledematen gaan verzuren
Mijn stembanden blijven kleven
Ik voel met net een stilleven
Wil me uiten, niet navelstaren
We moeten nu afstand bewaren
Maar er komt een dag
Dat alles weer mag
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 27-03-2020
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
ValentijnActief sinds: 28-12-2016 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Corona-rap’ van Valentijn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.