Eenzaam

Valentijn

Lopend in de druilige regen
Zonder huis, zonder thuis
Je zit om een stem verlegen

De muren zijn hoog en zwart
Ze dreigen je in te sluiten
Niemand die het ziet
Je staat voor altijd buiten

Doelloos loop je rond
Aankloppen heeft geen zin
Linksaf of rechtsaf het maakt niet uit
Geen einde of begin
Alsof je nooit hebt bestaan
De straten en stoepen glanzen
Jouw taal wordt niet verstaan

Terug gaan kan niet meer
Lippen lijken op elkaar te kleven
Je voeten doen nu zeer
Je schijnt voor altijd vergeten

Plotsklaps keer je om
Kom je terug op je schreden
Je wist zelf niet echt waarom
‘t was een afscheid van je verleden