Fijne feestdagen

Henry Gray

De zelfmoordcijfers gedurende de feestdagen gaan door het dak. Ik begrijp het wel.

Gedwongen samen te zijn, maar niemand daarvoor hebben. Ik zit hier, tv staat aan, alleen maar neppen kerstprogramma’s met overdreven glimlachen. Mijn eten ligt op een nog warm bord wat pas uit de magnetron gehaald is. Ik ben alleen.

De muziek van de buren ramt door de muren heen en ik begrijp het wel. Zij hebben bezoek. Mijn andere buren zijn weg, zij hadden wel wat beters te doen dan rond zitten in een kleine studio. Ik begrijp het wel.

Buiten hoor ik het gelach van elk dronken individu en het gepraat over de nieuwe overdreven programma’s en wat er nu is veranderd. De restaurants zitten vol met dat soort mensen. Ik begrijp het wel.

Ik sta op en loop naar het licht wat door mijn raam schijnt van elke volle kroeg buiten. De kou komt door mijn enkelglas raam. Ik zet het raam op een kiertje open en het geluid van de mensen word versterkt. De tocht is verschrikkelijk koud op mijn huid. Ik doe het raam verder open en ik kijk recht omlaag.

De zelfmoordcijfers gedurende de feestdagen gaan door het dak. Ik begrijp het wel.