«»
Mijn tuin is jaren verwaarloosdÂ
De bloemen zijn vol haat kapot gestamptÂ
Hun stelen gebroken zonder troost
Hun geurende tranen geluidloos verdamptÂ
Onkruid groeit er in alle namenÂ
Ieder jaar bloeit er een onbekende tussenÂ
Zelfs het huis zit vol gebarsten ramen
Geen enkele hele tussenÂ
Deze plek is onterecht gestraftÂ
Zo mooi als het ooit wasÂ
Gepijnigd, veroordeeld en uitgeblafd
Opgestookt als een waardeloze gas
Toch als je goed kijkt onder al het onkruidÂ
Glinsterd er nog een lelie zo prachtigÂ
Verstopt, bang voor elk geluidÂ
Onwetend, puur en toch krachtigÂ
Wachtend op een teken van levenÂ
Op een adem gevuld met liefde en oprechtheidÂ
Naar de oude tijd waar die ook is geblevenÂ
Naar een sprankje licht waar die ook leid
Wit en toch dof gemaakt van binnenÂ
De kleur is nu een masker tegen de ogenÂ
Tegen de boze tongen die alsmaar beginnenÂ
Gekwetst, beroofd en bedrogen.Â
Zal die dag verschijnen?Â
De dag die de dorst zal stillen
En de zon fel gaat schijnenÂ
Deze lelie zal niets liever willen.
Haar hoop laat haar leven
Hoelang zal dit nog duren?Â
De gedachte doet haar beven
Haar schild vol barsten door al die vurenÂ
Haar angst neemt iedere dag toe
Bibberend gaat ze verderÂ
Oplossing? Ze weet niet hoeÂ
Als een ongecontroleerde herderÂ
Haar schapen rennen als gekkenÂ
Iedere dam springen ze overÂ
Hun sprongen gaan over alle hekkenÂ
Voor een beetje liefde daar heeft ze alles voor overÂ
Toch knaagt iedere dag de onzekerheidÂ
Bang dat hoop een luchtbel wordtÂ
Dat alles valt in een onnodige strijdÂ
En haar wereld uiteindelijk instort....
Lelie
LelieMijn tuin is jaren verwaarloosdÂ
De bloemen zijn vol haat kapot gestamptÂ
Hun stelen gebroken zonder troost
Hun geurende tranen geluidloos verdamptÂ
Onkruid groeit er in alle namenÂ
Ieder jaar bloeit er een onbekende tussenÂ
Zelfs het huis zit vol gebarsten ramen
Geen enkele hele tussenÂ
Deze plek is onterecht gestraftÂ
Zo mooi als het ooit wasÂ
Gepijnigd, veroordeeld en uitgeblafd
Opgestookt als een waardeloze gas
Toch als je goed kijkt onder al het onkruidÂ
Glinsterd er nog een lelie zo prachtigÂ
Verstopt, bang voor elk geluidÂ
Onwetend, puur en toch krachtigÂ
Wachtend op een teken van levenÂ
Op een adem gevuld met liefde en oprechtheidÂ
Naar de oude tijd waar die ook is geblevenÂ
Naar een sprankje licht waar die ook leid
Wit en toch dof gemaakt van binnenÂ
De kleur is nu een masker tegen de ogenÂ
Tegen de boze tongen die alsmaar beginnenÂ
Gekwetst, beroofd en bedrogen.Â
Zal die dag verschijnen?Â
De dag die de dorst zal stillen
En de zon fel gaat schijnenÂ
Deze lelie zal niets liever willen.
Haar hoop laat haar leven
Hoelang zal dit nog duren?Â
De gedachte doet haar beven
Haar schild vol barsten door al die vurenÂ
Haar angst neemt iedere dag toe
Bibberend gaat ze verderÂ
Oplossing? Ze weet niet hoeÂ
Als een ongecontroleerde herderÂ
Haar schapen rennen als gekkenÂ
Iedere dam springen ze overÂ
Hun sprongen gaan over alle hekkenÂ
Voor een beetje liefde daar heeft ze alles voor overÂ
Toch knaagt iedere dag de onzekerheidÂ
Bang dat hoop een luchtbel wordtÂ
Dat alles valt in een onnodige strijdÂ
En haar wereld uiteindelijk instort....
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 30-09-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Sara AlinaActief sinds: 12-04-2016Informatie bij het gedicht:
From the heartâ¤â¤â¤ Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Lelie’ van Sara Alina zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.