«»
Een eenvoudige man in de zomer
Op een bankje van het winkelplein in zijn wijk
Het leven trekt aan hem voorbij :
Huilende kleuters op kinderfietsen met veel te jonge moeders
Ouderen die gebukt gaan over hun rollators
En onder de zwaarte van het leven en hun verleden
Roekeloze jeugd op scooters die weet dat ze hier niet mag rijden en het toch doet
Mensen met lege en vervolgens met zware boodschappentassen
Zoekende thuislozen zonder doel en niet zelden onder invloed
En natuurlijk hij :
Alleen op een bankje in een veel te hete zomer
Schuilend voor de hitte van de zon onder de schaduwen van een boom
Hij is geen van hen allen, maar hij kent ze stuk voor stuk :
Men is door hem gezien en tevens doorzien
Al beseft men niet dat dit zo is, want voor hen is hij gewoon een man op een bankje
Hetgeen hij natuurlijk ook is
De zomer trekt langzaam aan hem voorbij
Er is niets dat hem ontgaat
Alles stroomt door hem heen en verlaat hem daarna weer
Even voelt hij de aarde met enorme snelheid draaien
Even voelt hij kriebels in zijn buik als in een achtbaan
Dan is die sensatie weer voorbij, net als de dag zelf
Hij loopt naar huis
Hij hoeft niet ver te gaan
Hier voelt hij zich immers thuis
Een eenvoudige man
EEN EENVOUDIGE MANEen eenvoudige man in de zomer
Op een bankje van het winkelplein in zijn wijk
Het leven trekt aan hem voorbij :
Huilende kleuters op kinderfietsen met veel te jonge moeders
Ouderen die gebukt gaan over hun rollators
En onder de zwaarte van het leven en hun verleden
Roekeloze jeugd op scooters die weet dat ze hier niet mag rijden en het toch doet
Mensen met lege en vervolgens met zware boodschappentassen
Zoekende thuislozen zonder doel en niet zelden onder invloed
En natuurlijk hij :
Alleen op een bankje in een veel te hete zomer
Schuilend voor de hitte van de zon onder de schaduwen van een boom
Hij is geen van hen allen, maar hij kent ze stuk voor stuk :
Men is door hem gezien en tevens doorzien
Al beseft men niet dat dit zo is, want voor hen is hij gewoon een man op een bankje
Hetgeen hij natuurlijk ook is
De zomer trekt langzaam aan hem voorbij
Er is niets dat hem ontgaat
Alles stroomt door hem heen en verlaat hem daarna weer
Even voelt hij de aarde met enorme snelheid draaien
Even voelt hij kriebels in zijn buik als in een achtbaan
Dan is die sensatie weer voorbij, net als de dag zelf
Hij loopt naar huis
Hij hoeft niet ver te gaan
Hier voelt hij zich immers thuis
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 30-08-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
Vincent OostrijckActief sinds: 20-08-2017 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Een eenvoudige man ’ van Vincent Oostrijck zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.