INLOGGEN
«»

Innerlijk eenzaam

Ze zijn heel aardig hoor, de mensen van de
Wijkzorg Ik lever nu wél een stukje
zelfstandigheid in, wat mij koude rillingen
bezorgt

Is dit nu het begin van het eind? Waarom daar
zo melodramatisch over doen?
Het is alleen zo, is mis best vaak een hartelijke
zoen

Nog altijd plaagt mij het duiveltje van het nutteloos
zijn Toch ken ik diverse aardige mensen!
Wat mij dan mankeert? De innerlijke eenzaamheid
doet soms wanhopig veel pijn

Het veel te vroeg voorbestemd zijn om over van
alles heen te springen...
Wie troost en omarmt mij eens, ik kan er dan
niemand dwingen.

Dakoyria, 2019.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 26-06-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Dakoyria
Actief sinds: 08-11-2015 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Innerlijk eenzaam’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.






Om dit gedicht toe te voegen aan je favorieten dien je ingelogd te zijn. Log dus eerst in op de website. Als je nog geen account hebt, maak dan een account aan op deze website.