Innerlijk eenzaam
Ze zijn heel aardig hoor, de mensen van de
Wijkzorg Ik lever nu wél een stukje
zelfstandigheid in, wat mij koude rillingen
bezorgt
Is dit nu het begin van het eind? Waarom daar
zo melodramatisch over doen?
Het is alleen zo, is mis best vaak een hartelijke
zoen
Nog altijd plaagt mij het duiveltje van het nutteloos
zijn Toch ken ik diverse aardige mensen!
Wat mij dan mankeert? De innerlijke eenzaamheid
doet soms wanhopig veel pijn
Het veel te vroeg voorbestemd zijn om over van
alles heen te springen...
Wie troost en omarmt mij eens, ik kan er dan
niemand dwingen.
Dakoyria, 2019.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 26-06-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Dakoyria (Actief sinds: 08-11-2015)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Innerlijk eenzaam’ van Dakoyria zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.