dagboekgedichten

jahn

13/03/2019
begijnhof lange violettestraat

nu ik me terugtrek in deze tuin
deze verlaten plek in de stad
ben jij weer dichter dan ooit tevoren
mijn dagboek en mijn eenzaamheid

waaiend in de rusteloze wind voel ik me verloren
zonder doel of richting naar de grond gebogen
immobiel in onbeweeglijkheid gezeten
gevangen gevat in stilzwijgen en somberheid

geen zaak roept, geen mens wacht mij
enkel mijn geweten knaagt
bij zoveel onvervulling

de dag verglijdt
de tijd vergaat
en het deurgat blijft leeg