«»
begijnhof lange violettestraat
nu ik me terugtrek in deze tuin
deze verlaten plek in de stad
ben jij weer dichter dan ooit tevoren
mijn dagboek en mijn eenzaamheid
waaiend in de rusteloze wind voel ik me verloren
zonder doel of richting naar de grond gebogen
immobiel in onbeweeglijkheid gezeten
gevangen gevat in stilzwijgen en somberheid
geen zaak roept, geen mens wacht mij
enkel mijn geweten knaagt
bij zoveel onvervulling
de dag verglijdt
de tijd vergaat
en het deurgat blijft leeg
dagboekgedichten
13/03/2019begijnhof lange violettestraat
nu ik me terugtrek in deze tuin
deze verlaten plek in de stad
ben jij weer dichter dan ooit tevoren
mijn dagboek en mijn eenzaamheid
waaiend in de rusteloze wind voel ik me verloren
zonder doel of richting naar de grond gebogen
immobiel in onbeweeglijkheid gezeten
gevangen gevat in stilzwijgen en somberheid
geen zaak roept, geen mens wacht mij
enkel mijn geweten knaagt
bij zoveel onvervulling
de dag verglijdt
de tijd vergaat
en het deurgat blijft leeg
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriekNaar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht Geplaatst op: 23-05-2019
Beoordeel dit gedicht nu
5 | 4 | 3 | 2 | 1 |
Over deze dichter
jahnActief sinds: 23-05-2019 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘dagboekgedichten’ van jahn zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.