Droefheid,
In de adem van de stilte,
trek ik me in mezelf terug.
Langs duistere paden,
wordt ik moedeloos, stug.
Mijn hart geleerd te zwijgen,
gewoon aan elk gemis,
Bij tranen die rijgen,
en enkel treurnis
droefheid is.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 27-03-2019
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
yvette Vanavermaete (Actief sinds: 23-03-2019)
Informatie bij het gedicht
Na vele tegenslagen zou je beginnen de moed verliezen, steeds meer mensen worden eenzaam en sommige lijden zelfs aan depressie. Hoeveel tegenslagen kan een hart verdragen?
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Droefheid,’ van yvette Vanavermaete zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.