INLOGGEN
«»

Droefheid,

In de adem van de stilte,
trek ik me in mezelf terug.
Langs duistere paden,
wordt ik moedeloos, stug.

Mijn hart geleerd te zwijgen,
gewoon aan elk gemis,
Bij tranen die rijgen,
en enkel treurnis
droefheid is.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 27-03-2019

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

yvette Vanavermaete
Actief sinds: 23-03-2019Informatie bij het gedicht:

Na vele tegenslagen zou je beginnen de moed verliezen, steeds meer mensen worden eenzaam en sommige lijden zelfs aan depressie. Hoeveel tegenslagen kan een hart verdragen? Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Droefheid,’ van yvette Vanavermaete zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.