INLOGGEN
«»

Dronkaard uit desillusie

Dronkaard uit desillusie.

In trouweloosheid en
bandeloosheid ontbonden,
had zijn liefde
een weg gevonden,
die hem langer lopen liet.
Het schot dat hem
de ruimte instiet
was een schot vol
moederloos verdriet.
Er waren wolken hangend
onverzadigd verlangend
naar een drankzucht
die hem niet losliet,
maar in een dolle vlucht
hem in een ruimte prangend,
die hem hoog,
borsthoog, deed hijgen,
zijn keel droog droog,
deed hem stijgen,
deed hem mijmeren,
deed hem zachtjes,
zachtjes slapen,
en het uitgedachte hoofd
voelde hij gapen
aan de toonbank van Onmacht.

Toen stond hij in de pracht
van het droombestaan,
welks wielen
je langzaamaan
overvielen,
je niet langer loslieten.

Zijn handen omklemden
't donker dronkenzijn,
de donkere storm-in-het-glas
kwam hem nu van pas
bij de smart, de pijn,
die het verder zakken in 't graf
van niet-uit-kunnen, hem gaf.

Er heerste duisternis rondom hem.
Hij zou levende, sterven,
hij zou, gestorven zijnde,
het leven voortaan derven
en voos en bloos zou hij
verder, steeds verder gaan.

Zijn lichaam zal pas in de dood
met zijn ziel samengaan.

Gestorven zijnde,
ziet hij nog slechts
de spiegel der her-tijd
en ook spoedig deze niet meer.

Het rijm van zijn woorden is uit.

Gedichten navigatie

« Vorige gedicht | Volgende gedicht » Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken Over dit gedicht   
Geplaatst op: 29-11-2018

Beoordeel dit gedicht nu

10 9 8 7 6
5 4 3 2 1

Over deze dichter

Jan Sen
Actief sinds: 01-10-2018 Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Dronkaard uit desillusie’ van Jan Sen zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.