schemer

Geert Messelis

alles in één
er zijn er geen twee
in de stille, lege kamer
die schreeuwt van verten
staar je voor je uit
de aangekoekte pan
met fruitvliegjes
op een vuil fornuis
je mompelt binnensmonds
om toch een een stem te horen
een menselijk geluid
een spatje mededogen
de wijzers van de klok
hebben geen haast
als lekkende druppels
uit een kraan
de meubels blijven stil
ik veeg de kruimels weg
de dag zit erop
alleen, de nacht is zover weg