Pijn, eenzaamheid en verdriet
Pijn, eenzaamheid en verdriet
Zoveel pijn, eenzaamheid en verdriet
Wat ligt er nog meer voor mij in het verschiet
Ik weet, je krijgt nooit meer dan je kunt dragen
Maar hoelang kan ik dit alles nog verdragen.
Je ziet er goed uit, krijg ik vaak te horen.
En juist dan voel ik mij zo erg verloren.
De pijn, de jeuk en al die and ’re klachten
Het lijken wel duizend boze krachten
Je moet bidden in oprecht geloof en je zult genezen
Vertrouw op Hem, dan heb je niets te vrezen
Hoe vaak heb ik deze woorden al niet moeten horen
En juist dan voel ik mij ook zo erg verloren.
Duizend keer bleef ik Hem om genezing vragen
Nu, jaren later vraag ik kracht om al dat leed te dragen.
Ik zou zo graag de man, de vader en opa willen zijn
Die blij lachend, zonder jeuk, verdriet en pijn
In hun midden willen verkeren
Nu moet ik dit zo vaak door al die pijn ontberen.
Wanneer ik hen mijn emoties probeer uit te leggen
Krijg ik steeds te horen; je hoeft het echt niet te zeggen
We weten dat we in alles op u konden leunen
Besef dat we nu u in alles zullen steunen
We houden allemaal van u met heel ons hart
En toch die eenzaamheid geeft zoveel smart.
Gedichten navigatie
« Vorige gedicht | Volgende gedicht »
Naar deze rubriek
Naar overzicht alle rubrieken
Over dit gedicht
Geplaatst op: 13-08-2018
Beoordeel dit gedicht nu
Over deze dichter
Gertjan van der Kraan (Actief sinds: 31-10-2014)
Auteursrechten
Op dit gedicht ‘Pijn, eenzaamheid en verdriet’ van Gertjan van der Kraan zijn auteursrechten van toepassing (©). Het gedicht is onder auteursrechtelijke bescherming geplaatst op Dichters.nl.